مقدمه

رشته مواد نانو كامپوزيت توجه دانشمندان و مهندسان را در سالهاي اخير به خود جلب كرده است. نتايج بررسي استفاده از بلوكهاي ساختماني در ابعاد نانو, طراحي و ايجاد مواد جديد با انعطاف پذيري و پيشرفتهاي زياد در خواص فيزيكي آنها را ممكن مي سازد. قابليت ارتقاء كامپوزيت ها با استفاده از بلوكهاي ساختماني با گونه هاي شيميايي ناهمگن در رشته ها و بخش هاي مختلف علمي مطرح گرديده است. ساده ترين مثالها از چنين طراحي هايي, به صورت طبيعي در استخوان اتفاق 
مي افتد كه يك نانوكامپوزيت ساخته شده از قرص هاي سراميكي و چسبهاي آلي مي باشد. بدليل اين كه اجزاء سازنده يك نانو كامپوزيت داراي ساختارها و تركيبات مختلف و خواص مربوط به آنها
مي باشد، كاربردهاي زيادي را ارائه مي دهند. از اينرو موادي كه از آنها توليد مي شوند, مي توانند چند كاره باشند. با الگو گرفتن از طبيعت و براساس نيازهاي تكنولوژي هاي پديد آمده در توليد مواد جديد با كاربردهاي مختلف در آن واحد براي مصارف گوناگون, دانشمندان استراتژي هاي تركيبي زيادي را براي توليد نانو كامپوزيت ها بكار برده اند. اين استراتژي ها داراي مزاياي آشكاري در توليد مواد دانه درشت مشابه مي باشند. نيروي محركه در توليد نانو كامپوزيت ها, اين واقعيت است كه آنها خواص جديدي در مقايسه با مواد رايج ارائه مي دهند.

تصميم براي بهبود خواص و پيشرفت ويژگي هاي مواد از طريق ايجاد نانو كامپوزيت هاي چند فازي مسئله جديدي نيست. اين نظريه از زمان آغاز تمدن و بشريت و با توليد مواد براي كارآمدي بيشتر براي اهداف كاربردي مورد نظر بوده است. علاوه بر تنوع وسيع نانو كامپوزيت هاي يافت شده در طبيعت و موجودات (مثل استخوان) , يك مثال عالي براي كاربرد نانو كامپوزيت هاي تركيبي در روزگار باستان, كشف جديد ساختمان نقاشي هاي مايان مي باشد كه در دوران مسا مريكاس[1] بوجود آمدند. توصيف حالت هنر از اين نمونه هاي نقاشي آشكار مي سازد كه ساختار رنگها, متشكل از ماتريسي از خاك رس آميخته شده با مولكولهاي رنگي آلي مي باشد. آنها همچنين محتوي ناخالصي هاي ذرات نانوي فلزي محفوظ در يك لايه سيليكاتي بي شكل همراه با ذرات نانوي اكسيدي روي لايه مي باشند . اين ذرات نانو تحت عمليات حرارتي و از ناخالص بوجود مي آيند (Cr , Mn , Fe) كه در مواد خام مثل خاك رس موجود مي باشند ولي جمع و سايز آنها خصوصيات نوري رنگ نهائي را تحت تأثير قرار مي دهد. تركيبي از خاك رس موجود كه يك سوپر لاتيك مي سازد كه در ارتباط با ذرات نانوي فلزات و اكسيدي پشتيباني شده روي لايه آمورف مي باشدو اين رنگ را يكي از اولين مواد مركب مشابه نانو كامپوزيت هاي كاربردي مدرن مي سازد.

نانو كامپوزيت ها را مي توان ساختارهاي جامدي فرض كرد كه داراي خواص مكرر بعدي با اندازه نانومتري بين فازهاي مختلف سازنده ساختار مي باشند. اين مواد متشكل از يك جامد غيرآلي (بستر يا ميزبان) محتوي يك جزء آلي و يا بالعكس مي باشند و يا مي توانند متشكل از دو يا چند فاز آلي / غيرآلي در چند فرم تركيبي باشند با اين محدوديت كه حداقل يكي از فازها يا تركيبات, در ابعاد نانو باشد.

توان فازهاي با ساختار نانوي موجود در نانو كامپوزيت ها را صفر بعدي (مثل خوشه هاي اتمي تشكيل شده), تك بعدي (يك بعدي مثل نانوتيوپ ها) و دو بعدي (پوشش هاي با ضخامت نانو) و سه بعدي (شبكه هاي جاسازي شده) در كل مواد نانو كامپوزيت مي توانند داراي خواص مكانيكي, الكتريكي, الكتريكي, نوري, الكتروشيمي, كريستالي و ساختاري باشند, نسبت به مواردي كه داراي اجزاء واحد و يگانه هستند. رفتار چند كاره براي هر ويژگي بخصوص ماده اغلب بيش از مجموع اجزاء تكي مي باشد.

هر دو روش پيچيده و ساده براي ساختن ساختارهاي نانو كامپوزيت وجود دارد يك سيستم عملي نانو كامپوزيت دو فازي, مثل كاتاليزرهاي پشتيبان مورد استفاده در كاتاليزر محرك (ذرات نانوي فلزي جاي گرفته روي پشتيبان هاي سراميكي), مي توانند بسادگي با بخار دادن فلز روي لايه و يا پراكنده كردن توسط حلال شيميايي آماده شوند. از طرف ديگر, ماده اي مثل استخوان كه داراي ساختاري سلسله مراتبي با فازهاي پليمري و سراميكي مركب مي باشد, با تكنيكهاي تركيبي حاضر, به سختي مي تواند تكثير شود.

جدا از ويژگي هاي اجزاء تكي در يك نانو كامپوزيت, اشتراك اجزاءبا يكديگر در بهبود يا محدود كردن خواص كلي يك سيستم نقش مهمي بر عهده دارند.

با توجه به فصل مشترك زياد و وسيع ساختارهاي نانو, نانو كامپوزيت ها ارائه كننده فصل مشترك هاي زيادي بين فازهاي ادغام شده تشكيل دهنده مي باشند. خواص ويژه نانو كامپوزيت ها اغلب از اثر متقابل و تداخل فازهاي آن در فصل مشترك ها حاصل مي شوند. يك مثال عالي براي اين مطلب, رفتار مكانيكي كامپوزيت هاي پليمري پر شده با نانوتيوپ ها مي باشد. هر چند افزودن نانوتيوپ ها مي تواند امكان استحكام پذيري پليمرها را افزايش دهد, يك فصل مشترك بدون تداخل فازها فقط براي بوجود آوردن مناطق ضعيف در كامپوزيت كارائي دارد و هيچ بهبودي در خواص مكانيكي آن بوجود نخواهد آمد. برخلاف مواد نانو كامپوزيت, فصل مشترك ها در كامپوزيت هاي موسوم, تشكيل دهنده يك شكستگي بسيار كوچكتر در فلزات بالك مي باشد.

ذكر اين نكته حائز اهميت است كه تحقيقات در مورد كاربرد و روشهاي توليد نانو كامپوزيت ها در طول دهه اخير در بسياري از كشورهاي دنيا و در كشور ايران گسترش يافت و در دنياي پيششرفته كنوني باعث تكامل صنايع مختلف نظير صنعت هوا و فضا ،صنايع خودرو سازي و صنايع پزشكي و … گريده است اين پروژه در حال حاضر مروري بر سيستم هاي نانو كامپوزيت و نحوه فرايند توليد و خصوصيات و كاربردهاي آنها دارد.

2-2- تاريخچه توليد كامپوزيت هاي زمينه فلزي

توليد MMCs [2]به سال1940 ميلادي حين بهبود سرمت[3]باز مي گردد .در گذشته اجزاي غير فلزي (سراميكي) داخل فلزات يا آلياژها را به عنوان عواملي كه باعث تخريب خواص مكانيكي از جمله استحكام و انعطاف پذيري مي شود ، مي دانستند . در اواسط دهه ي 60 نيكل پوشش داده شده توسط پودر گرافيت را به وسيله جريان گاز آرگون در مذابي از آلياژ آلومينيوم وارد كردند. اين سرآغاز توليد و بررسي كامپوزيت هاي زمينه فلزي بود و تحت نام MMPC معرفي شد . در سال 1968 در انجمن تكنولوژي هندوستان در كنپور ، شخصي به وسيله ي روش به هم زدن موجبات اتصال ذرات آلومين به آلومينيوم را فراهم نمود و باعث بوجود آمدن كامپوزيت هاي آلومينيوم – آلومين گرديد . اين اختراع تحت نام روش ريخته گري به هم زدني ناميده شد[1].

 اوايل دهه ي هفتاد انجمن تكنولوژي ماساچوست روشي را به ثبت رساند كه در آن اجزاي غير فلزي را در آلياژهاي شبه جامد در درجه حرارتي بين شاليدوس وليكوئيدوس براي همان آلياژ در مخلوط قرار مي داد و توليدكامپوزيت مي كرد . در اين پروسه تاخير در تر شدن و دير تر شدن ذرات باعث افزايش ويسكوزيته آلياژ شبه جامد مي شد . در دانشگاه رودكي يك ترتيب و نظمي براي فرو بردن ناخالصيها (ذرات) معرفي شد . اين ترتيب و نظم به اين شكل بود كه ابتدا به وسيله به هم زدن ، مذاب و پارتكيل ها را به صورت دوغاب در آمده و نيازي به هم زدن تا انتهاي كار نباشد. در روشهاي پراكنده سازي ذرات و روش آلياژهاي شبه جامد مي توان متد هاي گوناگوني را بكار برد اما مقدار ذرات مصرفي محدود مي باشد چرا كه دوغاب مذاب حاوي ذرات براي ريخته گري يك حداقل سياليت را لازم دارد. بقيه ي روشهاي توليد كامپوزيت زمينه فلزي را در اين بخش به طور مختصر، و در فصل روش هاي تلفيق به طور كامل توضيح داده مي شود. مهمترين حسن اين گروه حفظ خواص در دماي بالا مي باشد. از ديگر مزايا مي توان به استحكام كششي نهايي بالا، مقاومت به ضربه بالا، توانايي آزاد سازي تنش (بدليل قابليت تغيير شكل پلاستيك) و مقاومت به خوردگي بالا اشاره كرد [1].

در توليد MMCs بايد پارامترهاي زيادي مد نظر قرار گيرند كه مهمترين آن ها عبارتند از :

1. در انتخاب مواد بايد دقت شود . با توجه به اينكه اغلب ، فاز دوم داراي جنس سراميك مي باشند و بيشتر سراميك ها با فلزات واكنش مي دهند و توليد تركيبات بين فلزي[4]اين مواد بسيار ترد و شكننده هستند و خواص را كاهش مي دهند (البته بايد در نظر داشت كه واكنش بايد انجام گيرد ).
2. چون هدف بدست آوردن يك ماده سبك است پس بيشترين كاربرد راMg ،Al تا حدودي و در بعضي موارد خواهند داشت[1] .

خيس شوندگي ذرات بايد در نظر گرفته شود . زمينه بايد قابليت تر شوندگي سراميك را داشته باشد

چكيده :

فناوري نانو و توليد مواد در ابعاد نانومتري موضوع جذابي براي تحقيقات مي باشد كه در دهه اخير توجه بسياري را به خود معطوف داشته است. نانو كامپوزيت ها نيز به عنوان يكي از شاخه هاي اين فناوري جديد ، اهميت بسياري يافته اند به عنوان يك تعريف ، نانوكامپوزيت ها مواد مركبي هستند كه لااقل يكي از اجزاء تشكيل دهنده آنها داراي ابعاد در محدوده ي nm100-1 مي باشد و خود شامل سه دسته پليمري ، سراميكي و فلزي هستند .درمواد نانو كامپوزيت به جزء پخش شونده كه به صورت الياف، صفحات مسطح ريز، ذرات و يا حتي حفره ها و تركها و…. در ابعاد نانو مي باشند، فاز دوم يا فاز تقويت كننده و همچنين به جزء پيوسته كه مي تواند در ابعاد نانومتري و يا بالاتر باشد فاز زمينه مي گويند.

در سال هاي اخير مواد نانوكامپوزيتي به دليل ويژگي هاي منحصر به فردي همانند استحكام زياد، وزن كمتر ، كارايي بيشتر ، دوام و پايداري عالي و نيز رفتار مناسب در برابر آتش سوزي نسبت به مواد سختي نظير بتن آلومينيوم داراي بيشترين كاربرد در صنايع متعددي همچون صنعت هوا فضاي صنعت نفت – گاز – صنايع پلاستيك ، صنعت برق و صنايع دريايي و صنعت خودروسازي مي باشد.

كلمات كليدي : نانوكامپوزيت – روش هاي توليد- استحكام نانوكامپوزيت

علم مواد نانو كامپوزيت، توجه دانشمندان و مهندسان را در سالهاي اخير به خود جلب كرده است. نتايج بررسي استفاده از بلوكهاي ساختماني در ابعاد نانو، طراحي و ايجاد مواد جديد با انعطاف پذيري و پيشرفتهاي زياد در خواص فيزيكي آنها را ممكن مي سازد. قابليت ارتقاء كامپوزيت ها با استفاده از بلوكهاي ساختماني با گونه هاي شيميايي ناهمگن در رشته ها و بخش هاي مختلف علمي مطرح گرديده است. ساده­ترين مثالها از چنين طراحي­هايي، به صورت طبيعي در استخوان اتفاق مي­افتد كه يك نانوكامپوزيت ساخته شده از قرص هاي سراميكي و چسبهاي آلي مي باشد. بدليل اين كه اجزاء سازنده يك نانو كامپوزيت داراي ساختارها و تركيبات مختلف و خواص مربوط به آنها مي باشد، كاربردهاي زيادي را ارائه مي دهند. از اينرو موادي كه از آنها توليد مي شوند، مي توانند چند كاره باشند. با الگو گرفتن از طبيعت و براساس نيازهاي تكنولوژي هاي پديد آمده در توليد مواد جديد با كاربردهاي مختلف در آن واحد براي مصارف گوناگون، دانشمندان استراتژي هاي تركيبي زيادي را براي توليد نانوكامپوزيت ها بكار برده اند. اين استراتژي ها داراي مزاياي آشكاري در توليد مواد دانه درشت مشابه مي باشند. نيروي محركه در توليد نانو كامپوزيت­ها، اين واقعيت است كه آنها خواص جديدي در مقايسه با مواد رايج ارائه مي دهند.

مواد از طريق ايجاد نانو كامپوزيت هاي چند فازي مسئله جديدي نيست. اين نظريه از زمان آغاز تمدن و بشريت و با توليد مواد براي كارآمدي بيشتر براي اهداف كاربردي مورد نظر بوده است. علاوه بر تنوع وسيع نانو كامپوزيت هاي يافت شده در طبيعت و موجودات (مثل استخوان) , يك مثال عالي براي كاربرد نانو كامپوزيت هاي تركيبي در روزگار باستان, كشف جديد ساختمان نقاشي هاي مايان مي باشد كه در دوران مسا مريكاس[1] بوجود آمدند. توصيف حالت هنر از اين نمونه هاي نقاشي آشكار مي سازد كه ساختار رنگها, متشكل از ماتريسي از خاك رس آميخته شده با مولكولهاي رنگي آلي مي باشد. آنها همچنين محتوي ناخالصي هاي ذرات نانوي فلزي محفوظ در يك لايه سيليكاتي بي شكل همراه با ذرات نانوي اكسيدي روي لايه مي باشند. اين ذرات نانو تحت عمليات حرارتي و از ناخالص بوجود مي آيند (Cr , Mn , Fe) كه در مواد خام مثل خاك رس موجود مي باشند ولي جمع و سايز آنها خصوصيات نوري رنگ نهائي را تحت تأثير قرار مي دهد. تركيبي از خاك رس موجود كه يك سوپر لاتيك مي سازد كه در ارتباط با ذرات نانوي فلزات و اكسيدي پشتيباني شده روي لايه آمورف مي باشد و اين رنگ را يكي از اولين مواد مركب مشابه نانو كامپوزيت هاي كاربردي مدرن مي سازد. نانو كامپوزيت ها را مي توان ساختارهاي جامدي فرض كرد كه داراي خواص مكرر بعدي با اندازه نانومتري بين فازهاي مختلف سازنده ساختار مي باشند. اين مواد متشكل از يك جامد غيرآلي (بستر يا ميزبان) محتوي يك جزء آلي و يا بالعكس مي باشند و يا مي توانند متشكل از دو يا چند فاز آلي/ غيرآلي در چند فرم تركيبي باشند با اين محدوديت كه حداقل يكي از فازها يا تركيبات, در ابعاد نانو باشد.

مثالهايي از نانو كامپوزيت عبارتند از پوششهاي متخلخل، ژل ها و تركيبي از پليمرها، مثل تركيبي از فازهاي با ابعاد نانو با تفاوتهاي فاحش در ساختار, تركيب و خواص مي توان فازهاي با ساختار نانوي موجود در نانو كامپوزيت ها را صفر بعدي (مثل خوشه هاي اتمي تشكيل شده)، تك بعدي (يك بعدي مثل نانوتيوپ ها) و دو بعدي (پوشش هاي با ضخامت نانو) و سه بعدي (شبكه هاي جاسازي شده) در كل مواد نانو كامپوزيت مي توانند داراي خواص مكانيكي, الكتريكي, الكتريكي، نوري، الكتروشيمي، كريستالي و ساختاري باشند، نسبت به مواردي كه داراي اجزاء واحد و يگانه هستند. رفتار چند كاره براي هر ويژگي بخصوص ماده اغلب بيش از مجموع اجزاء تكي مي باشد.

هر دو روش پيچيده و ساده براي ساختن ساختارهاي نانو كامپوزيت وجود دارد يك سيستم عملي نانو كامپوزيت دو فازي، مثل كاتاليزرهاي پشتيبان مورد استفاده در كاتاليزر محرك (ذرات نانوي فلزي جاي گرفته روي پشتيبان هاي سراميكي)، مي توانند بسادگي با بخار دادن فلز روي لايه و يا پراكنده كردن توسط حلال شيميايي آماده شوند. از طرف ديگر، ماده اي مثل استخوان كه داراي ساختاري سلسله مراتبي با فازهاي پليمري و سراميكي مركب مي باشد، با تكنيكهاي تركيبي حاضر, به سختي مي تواند تكثير شود. جدا از ويژگي هاي اجزاء تكي در يك نانو كامپوزيت، اشتراك اجزاءبا يكديگر در بهبود يا محدود كردن خواص كلي يك سيستم نقش مهمي بر عهده دارند.

با توجه به فصل مشترك زياد و وسيع ساختارهاي نانو, نانو كامپوزيت ها ارائه كننده فصل مشترك هاي زيادي بين فازهاي ادغام شده تشكيل دهنده مي باشند. خواص ويژه نانو كامپوزيت ها اغلب از اثر متقابل و تداخل فازهاي آن در فصل مشترك ها حاصل مي شوند. يك مثال عالي براي اين مطلب, رفتار مكانيكي كامپوزيت هاي پليمري پر شده با نانوتيوپ ها مي باشد. هر چند افزودن نانوتيوپ ها مي تواند امكان استحكام پذيري پليمرها را افزايش دهد، يك فصل مشترك بـدون تـداخل فازها فقط براي بوجود آوردن مناطق ضعيف در كامپوزيت كارائي دارد و هيچ بهبودي در خواص مكانيكي آن بوجود نخواهد آمد. برخلاف مواد نانو كامپوزيت, فصل مشترك ها در كامپوزيت هاي موسوم, تشكيل دهنده يك شكستگي بسيار كوچكتر در فلزات بالك مي باشد.

ذكر اين نكته حائز اهميت است كه تحقيقات در مورد كاربرد و روشهاي توليد نانو كامپوزيت ها در طول دهه اخير در بسياري از كشورهاي دنيا و در كشور ايران گسترش يافت و در دنياي پيشرفته كنوني باعث تكامل صنايع مختلف نظير صنعت هوا و فضا ،صنايع خودرو سازي و صنايع پزشكي و … گريده است اين پروژه در حال حاضر مروري بر سيستم هاي نانو كامپوزيت و نحوه فرايند توليد و خصوصيات و كاربردهاي آنها دارد.

 كامپوزيت

محرك پيشرفت علم كامپوزيت را مي توان بدست آوردن خواص جديد براي رفع نيازهاي علوم جديد با توجه به تركيب مواد دانست. كامپوزيت ماده اي است مشتكل از چندين جزء كه به صورت محكم به هم چسبيده باشد. اين تعريف بسيار گسترده است و شامل بسياري از مواد نظير چوب، بدن انسان و … مي شود. اما در صنايع و علم جديد كامپوزيت داراي تعريف محدودي مي باشد. كامپوزيت ماده اي است مشتكل ازاجزاي اوليه كه به صورت فيزيكي به هم مخلوط شده اند و خواص بدست آمده از اين اختلاط درتك تك اجزا به صورت جدا مشاهده نمي شود. اين تعريف كامپوزيت را از مواد چند فازي كه از تركيب چند فاز و استحاله هاي فازي به وجود آمده است (كامپوزيت درجا) جدا مي كند [1].

اصطلاح زمينه[2] و تقويت كننده[3] در علم كامپوزيت استفاده مي شود. زمينه يك فاز نرمي است با قابليت شكل پذيري انتقال حرارت و چكش خواري خوب كه فاز سخت تقويت كننده داراي سختي بالا ضريب انبساط حرارتي كم مي باشد را در خود جاي داده است. فاز تقويت كننده مي تواند پيوسته يا ناپيوسته باشد. كامپوزيت ها با توجه به فاز زمينه كه مي تواند پليمر، سراميك، فلز باشد و همچنين فاز تقويت كننده كه شامل طبيعت شيميايي آنها (اكسيدها، كاربيدها و نيتريدها) و نوع شكل آنها (الياف پيوسته، الياف كوتاه و ويسكرز كروي) و جهت گيري آنها و روش توليد آنها طبقه بندي مي شوند. كه اين طبقه بندي عبارتست از:

1- كامپوزيت زمينه پليمري

2- كامپوزيت زمينه فلزي

3- كامپوزيت زمينه سراميكي [1]

به دليل اينكه اين پروژه در مورد كامپوزيت زمينه فلزي است به بحث راجع اين نوع كامپوزيت  مي پردازيم.

2-2- تاريخچه توليد كامپوزيت هاي زمينه فلزي

توليدMMCs[4] به سال1940 ميلادي حين بهبود سرمت2 باز مي گردد. در گذشته اجزاي غير فلزي (سراميكي) داخل فلزات يا آلياژها را به عنوان عواملي كه باعث تخريب خواص مكانيكي از جمله استحكام و انعطاف پذيري مي شود ، مي دانستند . در اواسط دهه ي 60 نيكل پوشش داده شده توسط پودر گرافيت را به وسيله جريان گاز آرگون در مذابي از آلياژ آلومينيوم وارد كردند. اين سرآغاز توليد و بررسي كامپوزيت هاي زمينه فلزي بود و تحت نام MMC معرفي شد. در سال 1968 در انجمن تكنولوژي هندوستان در كنپور ، شخصي به وسيله ي روش به هم زدن موجبات اتصال ذرات آلومين به آلومينيوم را فراهم نمود و باعث بوجود آمدن كامپوزيت هاي آلومينيوم- آلومين گرديد. اين اختراع تحت نام روش ريخته گري به هم زدني ناميده شد[1].

فهرست مطالب

مقدمه  

 الف) طرح موضوع

ب) اهداف و فرضيات

ج) روش تحقيق

بخش اول: مفاهيم، مباني و تاريخچه حقوق ميراث فرهنگي

فصل اول: مفاهيم و مباني 

مبحث اول: مفاهيم 

1ـ مفهوم فيلولوژيك (زبان شناسانه) 

2ـ ميراث فرهنگي به مفهوم عام 

3ـ ميراث فرهنگي به مفهوم خاص (ميراث فرهنگي معنوي)

4ـ تعريف ميراث فرهنگي در قوانين ايران 

5ـ تعريف ميراث فرهنگي در كنوانسيون‌هاي بين‌المللي 

مبحث دوم: مباني

1ـ مباني ارزشي

2ـ مباني قانوني 

3ـ مباني حفظ، پژوهش و معرفي ميراث فرهنگي 

فصل دوم: تاريخچه

مبحث اول: تاريخچه حمايت از ميراث فرهنگي در حقوق بين‌المللي 

بخش دوم: حمايت از ميراث فرهنگي در حقوق ايران

1ـ ميراث فرهنگي در قانون اساسي 

2ـ ميراث فرهنگي در قانون برنامه توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي 

3ـ ميراث فرهنگي در قوانين شهري 

4ـ ميراث فرهنگي در قوانين و مقررات مالي 

مبحث دوم: ضوابط حفاظتي ناظر بر ميراث فرهنگي 

1ـ حفاري 

2ـ ورود و صدور 

3ـ خريد و فروش 

فصل دوم: حمايت دولت از ميراث فرهنگي 

مبحث اول: سازمان‌هاي حامي 

1ـ سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري

2ـ پژوهشگاه ميراث فرهنگي 

3ـ مركز آموزش عالي

4ـ انجمن‌هاي ميراث فرهنگي 

مبحث دوم: ثبت ميراث فرهنگي در فهرست آثار ملي 

1ـ ثبت آثار غير منقول 

2ـ ثبت آثار منقول

مبحث سوم: پيوستن به معاهدات و سازمان‌هاي بين‌المللي 

بخش سوم: حمايت از ميراث فرهنگي در حقوق بين‌المللي

فصل اول: معاهدات بين‌المللي 

مبحث اول: كنوانسيون حمايت از اموال فرهنگي در زمان مخاصمات مسلحانه (1954 يونسكو)        

مبحث دوم: كنوانسيون اتخاذ تدابير لازم براي جلوگيري از ورود و صدور و انتقال مالكيت غير قانوني اموال فرهنگي (1970)

3- تعهدات دول عضو كنوانسيون

مبحث سوم: كنوانسيون حمايت از ميراث فرهنگي و طبيعي جهان (1972) 

فصل دوم: سازمان‌هاي بين‌المللي 

مبحث اول: شوراي بين‌المللي موزه‌ها ( ايكوم)

1

مبحث دوم: مركز بين‌المللي مطالعه، مرمت و حفاظت از اموال فرهنگي (ايكروم)  

1ـ تعريف و اهداف

2ـ عضويت در ايكروم

بحث سوم: شوراي بين‌المللي ابنيه و محوطه‌هاي فرهنگي (ايكوموس)

مقدمه

الف ـ طرح موضوع:

ميراث فرهنگ هر كشور، يكي از اساسي‌ترين اركان تحكيم هويت، ايجاد خلاقيت و خودباوري ملي است. پژوهش در زمينه‌هاي مختلف آن موجب روشن شدن ابهامات تاريخي، شناخت ارزش‌هاي حاصل از حيات طولاني جامعه و تسري ارزش‌هاي اصيل نهفته در ميراث فرهنگي، به حيات امروزين جامعه مي‌شود و بالقوه قادر به تعيين مرزهاي فرهنگي جوامع بشري بوده و حداقل يكي از عوامل اصلي بازشناسي ملت‌ها و كشورها از يكديگر است.

هنر و فرهنگ ايراني به دليل ويژگي‌هاي خاص آن و موقعيت ژئوپلتيك كشور، همواره در هنر و فرهنگ جهان معاصر خود تأثيري شايسته و به سزا داشته است كه امروزه مي‌تواند از جمله زمينه‌هاي مساعد همكاري‌هاي بين‌المللي باشد.

هزاران محوطه باستان‌شناسي به جا مانده از دوره‌هاي مختلف پيش از تاريخ و تاريخي، ده‌ها شهر زنده و فعال كه داراي هسته مركزي يا بافت تاريخي ارزشمند مي‌باشند، هزاران بنا و مجموعه تاريخي واجد ارزش‌هاي نفيس فرهنگي ـ تاريخي و صدها هزار قطعه اثر منقول تاريخي موجود در موزه‌ها، هنرهاي اصيل سنتي با ريشه‌هاي چند صد ساله در تاريخ و فرهنگ اين ملت و جامعه اي با آداب و سنن منحصر به فرد ، يادگارهاي گرانقدر تمدن و فرهنگ غني، اصيل و بي‌نظير ايران است.

سرمايه عظيم معنوي و فرهنگي ناشي از اين تاريخ و تمدن بي‌نظير كه ممالكت مختلف از آن الهام گرفته‌اند، توجهي جدي، درخور، عميق و همه‌جانبه را مي‌طلبد.

اهميت فوق‌‌العاده توجه به پژوهش. حفاظت، احياء و معرفي ميراث فرهنگي در تبيين، تحكيم و اقتدار فرهنگ خودي، با توجه به گستردگي و تنوع كيفي و كمي موضوعات، به نحوي است كه پرداختن دقيق و درخور را از عهده دستگاه‌هاي اجرايي مكلف، خارج ساخته و آن را وظيفه‌اي ملي و همگاني جلوه مي‌دهد.

اما رابطه علم حقوق با ميراث فرهنگي، رابطه‌اي يكسويه نيست بلكه توجه به مفاهيم و ارزش‌هاي نهفته در ميراث فرهنگي كه حاصل حيات طولاني ملتي در طول تاريخ است، نشان مي‌دهد كه در طول تاريخ، زندگي هر نسلي متناسب با شرايط زمان و مكان، تجارب نسل‌هاي پيشين را دريافت و تكميل كرده يا عيناً و يا به صورتي متكاملتر در حيات جاري خود جريان داده است. از اين رو در حقيقت در حيطه حقوق عرفي، وظيفه قانونگذار كشف سير تحولات روابط اجتماعي و قانونمند ساختن آن است.

دقت در رعايت عوامل مذكور در تقنين قوانين، امكان قبول و پذيرش آن را از سوي جامعه و در نهايت شرايط اجراي صحيح آن را فراهم مي‌آورد. قوانيني كه با طي همه تشريفات قانوني به تصويب رسيده‌اند ولي در مرحله اجراء متروك مانده‌اند، حداقل يكي از عوامل عدم اجراي آن، عدم انطباق آن با ويژگي‌هاي فرهنگي، اجتماعي و مذهبي جامعه بوده است.

توجه جدي به اهميت فوق‌العاده تجارب تاريخي، آداب، سنن، عرف و باورهاي جامعه در وضع قوانين و برنامه‌ريزي متناسب براي حركت صحيح و دقيق براي ساختن حال و آينده‌اي متكي بر تجارب تاريخي، ضروري و حتمي به نظر مي‌رسد.

بديهي است بررسي تجارب تاريخي كشور، در امر سازماندهي فعاليت‌هاي مربوط به ميراث فرهنگي در قالب تشكيلات اداري و قوانين ناظر به وجوه گوناگون فعاليت‌هاي مربوط به آن، مي‌تواند در تبيين وظايف متقابل دولت و مردم در قبال اين «وديعه ملي» و همچنين اصلاح رو‌ش‌ها و قوانين مؤثر واقع شود.

هدف اصلي اين تحقيق هموار نمودن راه براي وضع سياست‌هاي مناسب‌تري براي ميراث فرهنگي در ايران و جهان است. اصولاً سياست‌ها براي انتقال از وضع موجود به وضع مطلوب تنظيم مي‌گردند. لذا در وضع هر سياستي، شناخت وضع موجود و جهت‌گيري‌ها براي نيل به وضع مطلوب (موردنظر) ضرورت دارد. از اينروست كه سياست‌هاي ميراث فرهنگي در ايران وقتي واقع‌گرايانه و قابل اجرا خواهد بود كه ؛ اولاً بر شناختي تحليلي از وضع موجود متكي بوده و ثانياً‌ نوع ارزيابي و انتظاراتي را كه نظام ارزشي جامعه از آثار تاريخي خود دارد مورد توجه قرار داده باشد. بدين ترتيب طرح پژوهشي حاضر بر پايه اين فرض كه مجموعه ضوابط موجود در ايران در جهت حمايت و حفاظت از ميراث فرهنگي ناكافي بوده و داراي نواقصي است كه با توجه به رشد روز افزون عوامل خطرزا و تهديد كننده ميراث فرهنگي، پاسخگوي نيازهاي امروز نمي‌باشد، شكل گرفته است.

در صحنه بين‌المللي نيز فقدان انسجام و اتحاد بين‌المللي در جهت لازم‌الاجرا كردن تمهيدات بين‌المللي حفاظت از ميراث فرهنگي كاملاً‌ محسوس است.

با عنايت به اين مسئله مقاصد اصلي تحقيق در پاسخ به نيازهاي و سؤالات ذيل شكل گرفته است:

1ـ دلايل لزوم حفاظت از ميراث فرهنگي چيست؟

2ـ ميراث فرهنگي در ضوابط ايران چه جايگاهي دارد؟

3ـ با عنايت به باستاني بودن كشور ايران آيا قوانين و تشكيلات سازماني پاسخگوي نيازهاي امروز ميراث فرهنگي مي‌باشد؟

4ـ آيا در بعد بين‌المللي حمايت هاي لازم براي ميراث فرهنگي به وجود آمده است؟

ج) روش تحقيق:

در اين پژوهش، از روش كتابخانه‌اي و منابع اينترنتي استفاده شده است.

قوانين و مقررات داخلي و معاهدات بين المللي كه اختصاصاً در زمينه حفاظت از مواريث فرهنگي بوده‌اند ، بعنوان مهمترين ابزار كار تحقيق مورد استفاده قرار گرفته است.

چكيده :

هدف اصلي در اين پروژه بررسي تغيير درصد تيتانيم و كربن بر روي ريز ساختار و خواص سايشي مكانيكي كامپوزيت فروتيك( Fe/TiC ) است.

نتايج حاصله نشان داده است كه با كنترل تركيب شيميايي، نوع عمليات حرارتي، اصلبح روش ساخت و سرعت انجمادي قطعه مي توان ريز ساختار زمينه، نحوه توزيع ذرات سراميكي (TiC) و ميانگين اندازه ذرات ( TiC) و تعداد آنها در واحد سطح و شكل آنها و كسر حجمي آن و در نهايت چگالي كامپوزيت كه منجر به خواص سايشي و مكانيكي متفاوت مي گردد را كنترل نمود.

افزايش مقدار كربن و تيتانيم باعث افزايش مقدار كاربيد تيتانيم، سختي، مقاومت به سايش و اندازه ذرات كاربيدي مي شود در حالي كه چگالي كامپوزيت كاهش مي يابد.

فهرست مطالب

فصل اول : مقدمه

مقدمه                                                                                                    

فصل دوم : مروري بر منابع

1-2- عوامل مؤثر بر خواص كامپوزيتها                                                                  

2-2- تقسيم بندي كامپوزيتها                                                                                  

3-2- تريبولوژي و تريبوسيستم                                                                                                                                                                                                                                                    

1-3-2- تعريف سايش و عوامل اثر گذار روي آن                                                    

 2-3-2- انواع مكانيزم هاي سايش                                                                                             

 1-2-3-2- سايش چسبان                                                                                         

 3-2-3-2- سايش خستگي                                                                                         

4-2-3-2- سايش ورقه اي                                                                                        

 5 -2-3-2- سايش اكسايش                                                                           

4-3-2- رابطه بين مقاومت به سايش و سختي                                                             

  5 -3-2- منحني سايش                                                                                

4-2- كامپوزيت فروتيك                                                                                       

 1-4-2- انواع كامپوزيت هاي فروتيك                                                                      

 1-1-4-2- كامپوزيت هايي كه با كوئينچ سخت مي شوند                                                 

1-4 نتيجه گيري                                                                                                          

2-4پيشنهادها                                                                                                                

منابع و مراجع                                                                                                            

فهرست اشكال