ترجمه مقاله شناخت ريسك و بازده ، CAPM و مدل سه عاملي فاما – فرنچ

ترجمه مقاله شناخت ريسك و بازده ، CAPM و مدل سه عاملي  فاما – فرنچ در 37 صفحه با فرمت word

RISK AND RETURN

The General Concept: Higher Expected Returns Require Taking Higher Risk Most investors are comfortable with the notion that taking higher levels of risk is necessary to expect to earn higher returns. In this note, we explain two important models that have been developed to make this relationship precise. Then we explain how such tools can be used by investors to evaluate assets such as mutual funds. Why should riskier companies have higher returns? Intuitively, an investor would require a higher expected return in exchange for accepting greater risk. And, we do, in fact observe this relationship when we look back at historical long-run returns of stocks, bonds, and less risky securities as shown in the first chart. To understand this, imagine an investment that is expected to generate $1 million per year in perpetuity. How much is someone likely to pay for such an asset? The answer depends on the uncertainty or riskiness of the cash flows. With complete certainty that the cash flows will all be paid when promised, an investor would discount the asset at the risk-free rate. As the degree of uncertainty increases, the return required to justify the risk will be much higher, resulting in a much lower price the investor would be willing to pay, simply because of the higher required discount rate. Furthermore, economists have made the assumption that investors are risk-averse, meaning that they are willing to sacrifice some return (and accept even less than the expected present value of the future returns) to reduce risk. If this assumption is true, we would expect investors to demand a higher return to justify the additional risk accepted by holders of riskier assets.

مفهوم عمومي: انتظار بازده بالاتر داشتن مستلزم پذيرش ريسك بيشتر است. بسياري از سرمايه گذاران به اين نكته توجه دارند كه پذيرش ريسك بالاتر براي دريافت بازده هاي بالاتر الزامي است. در اين مقاله ما دو مدل مهم را براي توضيح اين رابطه بكار گرفته وآنها را توضيح مي دهيم. آنگاه توضيح خواهيم داد كه چگونه اين ابزارها مي توانند بوسيله سرمايه گذاران براي ارزيابي داراييهايي همانند اوراق قرضه مورد استفاده قرار گيرند. چرا بايد شركتهاي با ريسك بالاتر درآمدهاي بالاتري هم داشته باشند ؟ مسلمً يك سرمايه گذار به ازاي پذيرش ريسك بالاتر ، نياز به بازده پيش بيني شده بالاتري دارد. و ما در واقع اين ارتباط را با بررسي بازده هاي بلند مدت تاريخي سهام، اوراق قرضه و داراييهاي با ريسك كمتر ، همانگونه كه در اولين نمودار آمده است ، مشاهده مي كنيم. براي درك اين مطلب ، فرض كنيد كه يك سرمايه گذاري كه پيش بيني شده است يك ميليون دلار را بطور مستمر و سالانه ايجاد كند ، انجام گرفته است. يك فرد براي يك چنين دارايي چقدر حاضر است بپردازد؟ پاسخ به نامشخص بودن يا ريسك پذيري گردش وجوه نقد بستگي دارد. با مشخص بودن كامل شرايط كه در آن گردش وجوهخ نقد بهنگام قرارداد كاملاض مشخص مي شود ، يك سرمايه گذار دارايي را با نرخ بدون ريسك در نظر خواهد گرفت . همچنانكه ميزان نا مشخصي افزايش مي يابد ،بازده مورد نياز براي جبران ريسك افزايش مي يابد و در نتيجه در قيمت پايينتري سرمايه گذار مايل به سرمايه گذاري است ، زيرا ريسك بالاتر مستلزم دادن تخفيف است. بعلاوه اقتصاد دانان فرض مي كنند كه سرمايه گذاران ريسك گريز هستند ، به اين معنا كه آنها حاضرند از بخشي از بازده چشم پوشي كنند ( و حتي حاضرند كمتر از ارزش فعلي بازده آتي پيش بيني شده را دريافت كنند ) تا ريسك را كاهش دهند. اگر اين فرض درست باشد،انتظار داريم سرمايه گذاران براي جبران ريسك اضافي پذيرفته شده بواسطه نگهداري داراييهاي ريسك پذيرتر ، بازده بيشتري را تقاضا كنند.