ترجمه مقاله اينترنت پروتكل ويرايش 6

IPv6

Internet Protocol version 6 (IPv6) is a network layer protocol for packet-switched internetworks. It is designated as the successor of IPv4, the current version of the Internet Protocol, for general use on the Internet.

The main improvement brought by IPv6 is the increase in the number of addresses available for networked devices, allowing, for example, each mobile phone and mobile electronic device to have its own address. IPv4 supports 2³² (about 4.3 billion) addresses, which is inadequate for giving even one address to every living person, let alone supporting embedded and portable devices. IPv6, however, supports 2¹²⁸ (about 340 billion billion billion billion) addresses, or approximately 5×10²⁸ addresses for each of the roughly 6.5 billion people alive today. With such a large address space available, IPv6 nodes can have as many universally scoped addresses as they need, and network address translation is not required.

Introduction

By the early 1990s, it was clear that the change to a classless network introduced a decade earlier was not enough to prevent the IPv4 address exhaustion and that further changes to IPv4 were needed.^[1] By the winter of 1992, several proposed systems were being circulated and by the fall of 1993, the IETF announced a call for white papers (RFC 1550) and the creation of the "IPng Area" of working groups.^[1][2]

IPng was adopted by the Internet Engineering Task Force on July 25, 1994 with the formation of several "IP Next Generation" (IPng) working groups.^[1] By 1996, a series of RFCs were released defining IPv6, starting with RFC 2460. (Incidentally, IPv5 was not a successor to IPv4, but an experimental flow-oriented streaming protocol intended to support video and audio.)

It is expected that IPv4 will be supported alongside IPv6 for the foreseeable future. However, IPv4-only clients/servers will not be able to communicate directly with IPv6 clients/servers, and will require service-specific intermediate servers or NAT-PT protocol-translation servers. Free Ipv4 adresseses will exhaust around 2010, which is within the depreciation time of equipment currently being acquired.

ترجمه

  packet-switchedاينترنت پروتكل ويرايش 6  يك پروتكل لايه اي شبكه اي براي   در كارهاي اينترنتي مي باشد. اين نسخه از IP به اندازه IPV4  ،كه نسخه فعلي پروتكل اينترنت براي كاربردهاي عمومي در اينترنت است ،موفق طراحي شده است. مهمترين بهبودي كه در IPV6 ايجاد شده است ، افزايش تعداد آدرسهاي در دسترس براي تجهيزات شبكه شده است ، براي مثال ، هر تلفن همراه و وسيله الكترونيكي متحرك داراي آدرس خاص خود مي باشد. IPV4 از  2³² آدرس ( در حدود 3/4 بيليون آدرس ) پشتيباني ميكند ، كه براي  تخصيص يك آدرس براي هر فرد زنده ناكافي است، و فقط براي وسايل نصب شده و تجهيزات پورتابل كفايت مي كند . با اينحال ، IPV6 از 2¹²⁸ آدرس (در حدود 340 بيليون بيليون بيليون بيليون آدرس) پشتيباني ميكند ، يعني براي هر كدام از 5/6 بيليون فرد زنده ، 10²⁸ ×5 آدرس تخصيص داده مي شود. با چنين حجم بالايي از آدرسها ي در دسترس ،گره هاي IPV6 مي توانند آدرسهاي گسترده در سطح جهاني را بدون اينكه نيازي به انتقال آدرس شبكه باشد ،داشته باشند.

مقدمه:

در اوايل دهه 1990 مشخص شده بود كه تغيير ايجاد شده به شبكه طبقه بندي نشده ده سال قبل براي جلوگيري از رده خرج نشدن آدرس IPV4 كافي نيست و نياز به تغييرات بيشتري در IPV4  وجود دارد. در زمشتان سال 1992 ،سيستمهاي چند منظوره به گردش در آمدند و در پاييز 1993 ،IETF فرخواني را براي آگاهي عمومي (RFC 1550( منتشر كرد و گروههاي كاري "IPng Area" را ايجاد كرد. Ipng بوسيله گروه كاري مهندسي اينترنت (IETF) در 25 ژولاي 1994 همراه با تشكيل چندين گروه كاري تحت نام " نسل بعدي IP" ايجاد شد. در سال 1996 يك سري از RFCها براي تعريف IPV6 منتشرشد كه با RFC2460 شروع ميشد. ( در ضمن IPV5 به اندازه IPV4  موفق نبود ،اما يك پروتكل تجربي براي پشتيباني صوت و تصويربود.)

انتظار ميرفت كه IPV4 در كنار IPV6 از آينده قابل پيش بيني حمايت كند . ولي ، كلاينتها/سرورهاي  IPV4 به تنهايي قادر به ارتباط مستقيم با كلاينتها/ سرورهاي IPV6 نبود ، و به سرورهاي واسطه با كار مشخص يا سرورهاي  انتقالي پروتكل NAT-PT نياز بود. آدرسهاي رايگان IPV4 در سال 2010  ، زماني كه براي استهلاك تجهيزات فعلي صرف ميشود ، از رده خارج مي شوند.