مقاله بررسي تاثير رضايت شغلي بر استرس شغلي در مديران و معلمان ناحيه يك

مقاله بررسي تاثير رضايت شغلي بر استرس شغلي در مديران و معلمان ناحيه يك

مقدمه

بدون ترديد، افراد ناراضي، بازدهي پيوسته مطلوبي نخواهند داشت. نبود رضايت شغلي باعث افزايش غيبت، ترك خدمت، جابه جايي، سوانح حين كار و حتي كاهش رضايت از زندگي و مانند اين ها مي شود. هزينه ترك خدمت و غيبت در صنايع كشور آمريكا كه باعث كاهش بهره وري ملي آن كشور مي شود، سالانه به ميلياردها دلار مي رسد. از سوي ديگر، كاركنان در آمد قابل توجهي را از دست مي دهند(استرس و پورتر، 1991) اگر محاسبات مشابهي صورت بگيرد، احتمالاً هزينه هاي مذكور براي كشور ما نيز قابل تامل است. در سالهاي اخير دولت هاي بسياري از كشورهاي جهان به منظور به حداقل  رساندن هزينه هاي دولت و دستيابي به بهره ورري بيشتر، اقدام به واگذاري فعاليت هاي قابل انتقال خود به بخش خصوصي كرده اند. دليل اين نگرش نو، مقبوليت عدم توجيه اقتصادي بسياري از فعاليتهاي دولت ها است. امروزه بيش از پيش مقرون به صرفه بودن هر فعاليتي مورد بررسي قرار مي گيرد. هزينه هاي هر سازمان بايد در مقابل درآمدهاي آن قابل توجيه باشند. رضايت شغلي يكي از عمده ترين عوامل موفقيت يك سازمان است. به گفته گوسيلين (2000) رضايت شغلي يكي از عوامل مهم در دستيابي سازمان به هدف هاي خود است. اگر نيل به كارايي و اثر بخشي از هدف هاي سازمان باشند، توجه به عوامل مربوط به آن ها، از جمله ابعاد گوناگون رفتار سازماني، مثل رضايت شغلي اجتناب ناپذير است. در اين ميان، مقايسه رضايت شغلي اين نمونه از كاركنان كشور با كاركنان ديگر كشورها جالب توجه است. مروري بر ادبيات پژوهش نشان مي دهد كه رضايت شغلي، تركيبي از خرسندي شناختي و خرسندي احساسي فرد نسبت به شغلش است. رضايت شناختي رضايتي است كه بيش تر بر ارزيابي منطقي و عقلاني شرايط كار استوار است. بنابراين، رضايت شناختي يك ارزيابي مبتني بر مقايسه ها است كه بر قضاوتهاي احساسي تكيه ندارد و ارزيابي شرايط، فرصت ها و در آمدها را در بر مي گيرد. اما رضايت احساسي، ارزيابي كلي فرد به طور احساسي نسبت به شغلش است. اين رضايت، خوي و خلق خوب فرد و احساس خوب و مثبت وي را هنگام كار كردن نسبت به كارش نشان مي دهد(مورمن، 1993) بسياري از پژوهش هاي مرسوم درباره رضايت شغلي كاركنان، مثل پژوهش هاي كار و كازانوسكي (1994) دي سانتين و ديرست(1996) گوياي آن هستند كه كاركنان، كار با ثبات، فرصت هاي ارتقا و پاداش هاي رضايت بخش را ترجيح مي دهند. بعضي از پژوهش ها در مورد رضايت شغلي كاركنان، مثل پژوهش ها امرت و تاهر(1992) نشان مي دهند كه عواملي مثل ساعات كار منعطف، رضايت اجتماعي و ويژگي ها و رفتار سرپرستان نيز بر رضايت شغلي كاركنان تاثير دارند.